நூறாவது பதிவு !!!!

விளையாட்டாக ஆரம்பித்த ப்ளாக் இப்பொழுது நாலாவது வருஷத்தில் என்னுடைய நூறாவது பதிவை பதிவு செய்வதில் மிகவும் சந்தோஷமாக இருக்கிறது... !!!
நம்ப முடியாத வகையில் இத்தனை பதிவுகளையும் பொறுமையாக படித்து அதற்கு கம்மென்ட் போட்ட அனைத்து ப்ளாக் யூனியன் பெருமக்களுக்கு நன்றி...
வலை உலகத்துக்கு வந்து நிறைய நண்பர்கள்... என்னுடைய சந்தோஷங்களை பகிர்ந்து கொண்டு என்னுடைய சோகங்களின் போது எனக்கு தோள் கொடுத்து என்னை ஊக்குவித்த அனைவருக்கும் என்னுடைய நன்றிகள் ஆயிரம்...
எத்தனை முறை அனைவரையும் கேலியும் கிண்டலும் செய்தாலும் அக்கா அக்கா என்று அனைவரும் என்னிடம் காட்டும் அன்பிற்கு அளவுகோலே இல்லை...
என்னை நேரில் சந்திக்க வேண்டி வந்த அனைத்து உள்ளத்திற்கும் நன்றி...

நான் ப்ளாக் எழுத காரணமாக இருந்த எனது குரு திரு.டுபுக்கு அவர்களுக்கும் நன்றி...



எனது நூறாவது பதிவுக்கு வருகை தந்து இருக்கும் அனைத்து உள்ளங்களுக்கும் இந்த கேக்..

எனக்கு மெயிலில் வந்த மெசேஜ் !!! உங்களில் பலருக்கும் வந்திருக்கும்.. இருப்பினும் என்னை கவர்ந்ததால் இங்கு பதிவிடுகிறேன்...

One day Maths teacher asked her students to list the names of the other students in two sheets of paper, leaving a space between and asked them to write the nicest things about them against each name.When they finished their assignment she took it and the following saturday she wrote down the name of each student and listed what everyone else said about them.
On Monday she gave each student their list and the entire class was smiling and said 'I never knew that I meant anything to anyone! I never knew that others liked me so much'. was the comment from all the students.No one ever mentioned of those papers in class again.The exercise had accomplished its purpose. The students were happy with themselves and one another. That group of students moved on

Several years later, one of the students was killed in'Kargil' war and his teacher attended the funeral.The place was packed with his friends. One by one those who loved him took a last walk. The teacher was the last one to bless .
After the funeral, most of Sanjay's former classmates were there. Sanjay's mother and father were there, obviously waiting to speak with his teacher.'We want to show you something,' his father said, taking a wallet out of his pocket 'They found this on Sanjay when he was killed. We thought you might recognize it.'
Opening the billfold, he carefully removed two worn pieces of notebook paper that had obviously been taped, folded and refolded many times. The teacher knew without looking that the papers were the ones on which she had listed all the good things each of Sanjay's classmates had said about him.'Thank you so much for doing that,' Sanjay treasured it.'All of Sanjay's former classmates started to gather around and said that all of them have treasured it in some or other way. One of them said 'I think we all saved our lists'That's when the teacher finally sat down and cried. She cried for Sanjay and for all his friends who would never see him again.The density of people in society is so thick that we forget that life will end one day. And we don't know when that one day will be.So please, tell the people you love and care for, that they are special and important. Tell them, before it is too late.
Remember, you reap what you sow.. What you put into the lives of others comes back into your own.

HAVE A GLORIOUS DAY

நமக்கு அனைவருக்கும் நண்பர்கள் பலர் இருந்தாலும் அவர்களுக்கு என்று நாம் நேரம் ஒதுக்குவது மிகவும் கடினமாகி விட்டது.. நம்மில் எத்தனை பேர் நம் நண்பர்களிடம், அவர்களிடம் நமக்கு பிடித்த விஷயங்களை சொல்லி இருக்கிறோம்.. அவர்கள் நமக்கு செய்த உதவிகளுக்கோ, நமக்கு அழ கொடுத்த தோல்களுக்கோ, நம்முடன் பகிர்ந்து உண்ட உணவுகளுக்கோ, நம்முடன் செலவு செய்த அந்த தருங்களுக்கோ நன்றி தெரிவித்து இருக்கிறோம்.. இனிமேலாவது மாதத்தில் ஒரு முறையோ, முடியாமல் போனால் வருடத்தில் ஒரு முறையோ நண்பர்களுடன் அந்த வருடத்தில் அவர்கள் நமக்கு செய்த நன்மைகளையும் அதனால் நாம் அடைந்த சந்தோஷங்களையும் பகிர்ந்து கொள்வோமே...